بلاکچین و ارزهای دیجیتال در چین وضعیت پیچیده‌ای دارند: پکن به ارزهای دیجیتال نه می‌گوید اما به بلاکچین بله. در حالی که تجارت را ممنوع می‌کند، زیرساخت‌ها را می‌سازد.
اکنون، با ارائه بازارهای رمزنگاری تنظیم‌شده در هنگ کنگ، کارشناسان می‌گویند یک راه گریز در حال ظهور است.
اگر چین به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد از طریق برنامه سرمایه‌گذار نهادی داخلی واجد شرایط (QDII) سهام ایالات متحده را خریداری کنند، چرا بیت‌کوین نه؟ کلید این موضوع، همان‌طور که یک کارشناس در کنفرانس Consensus Hong Kong بیان کرد، کنترل است و ممکن است پکن راهی برای حفظ آن پیدا کرده باشد.
در چین، دو سیستم برای خرید و فروش سهام خارج از چین برای سرمایه‌گذاران داخلی وجود دارد. اول، QDII است که به سرمایه‌گذاران منتخب اجازه می‌دهد با استفاده از RMB، ETFهای ایالات متحده را خریداری کنند.
سپس سیستم‌های Shanghai-Hong Kong Connect و Shenzhen-Hong Kong Connect وجود دارند که به سرمایه‌گذاران چینی اجازه می‌دهند سهام هنگ کنگ را از طریق شرکت‌های اوراق بهادار داخلی خرید و فروش کنند و تمام معاملات با RMB تسویه می‌شود.
ییفان هه، مدیرعامل فناوری Red Date، در کنفرانس Consensus Hong Kong گفت: “کلید این سیستم‌ها این است که سرمایه هرگز به‌طور آزاد از چین خارج نمی‌شود و اگر همین منطق را به ارزهای دیجیتال اعمال کنید، دلیلی وجود ندارد که نتواند به همین شکل کار کند.”
او تأکید کرد که بزرگ‌ترین مانع نظارتی خود ارزهای دیجیتال نیستند، بلکه کنترل‌های سرمایه است که اطمینان می‌دهد وجوه به‌طور آزاد در داخل و خارج از چین حرکت نمی‌کنند.
این کنترل‌های سرمایه به منظور جلوگیری از نوسانات بیش از حد ارز و فرار سرمایه و حفظ ثبات و ارزش RMB اعمال می‌شوند. این یکی از دلایلی است که چرا ETFهای رمزنگاری هنگ کنگ با بازخریدهای درون‌کالایی در سرزمین اصلی مجاز نبودند.
هه ادامه داد: “تفاوت بین یک سهام تنظیم‌شده در هنگ کنگ و یک دارایی رمزنگاری تنظیم‌شده در هنگ کنگ چیست؟ اگر سیستمی برای خرید و فروش با RMB وجود داشته باشد، اما پول هرگز از چین خارج نشود، پس این فقط یک محصول سرمایه‌گذاری تنظیم‌شده دیگر است.”
این سیستم به سرمایه‌گذاران چینی اجازه نمی‌دهد که ارزهای دیجیتال خود را به‌طور مستقیم نگهداری کنند. در عوض، خریدها توسط یک واسطه، مانند یک شرکت اوراق بهادار دارای مجوز، نگهداری می‌شود.
هه گفت: “آن‌ها ارز دیجیتال را مستقیماً خریداری می‌کنند، اما این‌طور نیست که خودشان آن را نگه دارند. شرکت امنیتی در وسط در واقع آن را برای شما نگه می‌دارد.”
این مدل با رویکرد چین به سرمایه‌گذاری‌های سهام و ETF همخوانی دارد.
همان‌طور که سرمایه‌گذاران داخلی می‌توانند از طریق QDII به تجارت ETFهای ایالات متحده بپردازند اما هرگز مالکیت مستقیم ندارند، می‌توانند بدون مالکیت دارایی‌های پایه به ارزهای دیجیتال دسترسی پیدا کنند – هیچ پولی از مرزها عبور نمی‌کند.
برای کشوری با ۲۰۰ میلیون سرمایه‌گذار خرد و اقتصادی که به تحریک نیاز دارد، دسترسی به ارزهای دیجیتال تنظیم‌شده از طریق سندباکس هنگ کنگ ممکن است به پکن یک مصالحه محاسبه‌شده ارائه دهد.
بلاکچین در مقابل ارزهای دیجیتال
چین مدت‌هاست که حامی فناوری بلاکچین بوده است، در حالی که رویکرد سردی به ارزهای دیجیتال دارد.
هه به‌عنوان یک مثال توضیح داد: “ما در چین اجازه استفاده از اسلحه را نمی‌دهیم، اما می‌توانیم فولاد تولید کنیم. فناوری تنظیم نمی‌شود تا بتوانید انواع برنامه‌ها را بسازید. اما وقتی یک برنامه باعث ایجاد مقررات می‌شود، آن متفاوت است.”
اما بر اساس گفتگوهای او با ناظران مالی، این ممکن است در حال تغییر باشد.
هه گفت: “من از ناظران مالی سیگنال‌هایی می‌بینم. آن‌ها شروع به صحبت درباره بیت‌کوین کرده‌اند و می‌گویند باید توجه بیشتری کنیم و تحقیقات بیشتری درباره دارایی‌های دیجیتال انجام دهیم.”
آیا این می‌تواند به پذیرش گسترده‌تر منجر شود؟ دو سال پیش، هه می‌گفت «هیچ شانسی نیست.»
او نتیجه‌گیری کرد: “اکنون، می‌گویم بیش از ۵۰ درصد احتمال دارد که در سه سال آینده این اتفاق بیفتد.”
